Η Αϊτή, ο καφές και η Ελληνική επανάσταση
του Αντώνη Τριανταφύλλου
Η ανείπτωτη τραγωδία που έχει πλήξει την Αϊτή, μια από τις φτωχότερες χώρες σε όλο τον κόσμο, μετά τον καταστρεπτικό σεισμό της 13ης Ιανουαρίου έχει προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Η συνδρομή όλων των Ελλήνων για την ανακούφιση του χειμαζόμενου λαού της Αϊτής είναι απαραίτητη όχι μόνο για ανθρωπιστικούς, αλλά και για ιστορικούς λόγους. Ίσως για τη χώρα μας να έφτασε η ώρα να ξεπληρώσει το χρέος της έναντι της Αϊτής. Χρέος όχι οικονομικό αλλά ηθικό.
Πρώην γαλλική κτήση, η Αϊτή ήταν η δεύτερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που διακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1804. Η χώρα έγινε η πρώτη ανεξάρτητη δημοκρατία Αφροαμερικανών και το μόνο κράτος που γεννήθηκε έπειτα από επιτυχημένη επανάσταση των δούλων, με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας να λαμβάνει χώρα την 1η Ιανουαρίου 1804.
Θα ρωτήσει κάποιος, τι σχέση έχει αυτό με την Ελλάδα;
Όλα οφείλονται στο Ζαν Πιερ Μπουαγιέ, ηγέτη της Αϊτής, αναμορφωτή του κράτους, που ανασυγκρότησε την οικονομία και την κοινωνία της νήσου, συμβάλλοντας στην επιτυχία μιας ακόμα επανάστασης, που είχε εκδηλωθεί στις κατεχόμενες από την Ισπανία ανατολικές περιοχές το 1822.
Ο ηγέτης αυτός, που φρόντισε να ανασυγκροτήσει το κράτος του οικονομικά και κοινωνικά, αλληλογραφούσε με τον Αδαμάντιο Κοραή και πρώτος από όλους τους πολιτικούς ηγέτες του κόσμου, αναγνώρισε το δίκαιο του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα και την υπόσταση της Ελλάδας ως μέλους της Διεθνούς Κοινότητας μόλις το 1822.
Η Αϊτή του 1822 ήταν το ίδιο φτωχή και χειμαζόμενη, όσο είναι και σήμερα. Η τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση όμως δεν στάθηκαν εμπόδιο στους ανθρώπους της, που μόλις τελείωσαν τον δικό τους απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων και των Ισπανών αποικιοκρατών, να στείλουν στο Παρίσι και στον Αδαμάντιο Κοράη 25 τόνους καφέ προκειμένου να εκποιηθούν για να αγορασθούν όπλα για τον Ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές της εποχής, η Αϊτή οργάνωσε και εθελοντικό εκστρατευτικό σώμα από 100 εθελοντές μαύρους Στρατιώτες για να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων. Δεν έφθασαν ποτέ, καθώς όπως φημολογείται ακόμα και σήμερα, σκοτώθηκαν όλοι καθ' οδόν από πειρατές.
«Φίλους Τίμα» δίδαξε ο Πυθαγόρας. Ας τιμήσουμε λοιπόν έστω και μετά από 187 χρόνια, την Αϊτή, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.
Πηγή
Πρώην γαλλική κτήση, η Αϊτή ήταν η δεύτερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που διακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1804. Η χώρα έγινε η πρώτη ανεξάρτητη δημοκρατία Αφροαμερικανών και το μόνο κράτος που γεννήθηκε έπειτα από επιτυχημένη επανάσταση των δούλων, με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας να λαμβάνει χώρα την 1η Ιανουαρίου 1804.
Θα ρωτήσει κάποιος, τι σχέση έχει αυτό με την Ελλάδα;
Όλα οφείλονται στο Ζαν Πιερ Μπουαγιέ, ηγέτη της Αϊτής, αναμορφωτή του κράτους, που ανασυγκρότησε την οικονομία και την κοινωνία της νήσου, συμβάλλοντας στην επιτυχία μιας ακόμα επανάστασης, που είχε εκδηλωθεί στις κατεχόμενες από την Ισπανία ανατολικές περιοχές το 1822.
Ο ηγέτης αυτός, που φρόντισε να ανασυγκροτήσει το κράτος του οικονομικά και κοινωνικά, αλληλογραφούσε με τον Αδαμάντιο Κοραή και πρώτος από όλους τους πολιτικούς ηγέτες του κόσμου, αναγνώρισε το δίκαιο του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα και την υπόσταση της Ελλάδας ως μέλους της Διεθνούς Κοινότητας μόλις το 1822.
Η Αϊτή του 1822 ήταν το ίδιο φτωχή και χειμαζόμενη, όσο είναι και σήμερα. Η τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση όμως δεν στάθηκαν εμπόδιο στους ανθρώπους της, που μόλις τελείωσαν τον δικό τους απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων και των Ισπανών αποικιοκρατών, να στείλουν στο Παρίσι και στον Αδαμάντιο Κοράη 25 τόνους καφέ προκειμένου να εκποιηθούν για να αγορασθούν όπλα για τον Ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές της εποχής, η Αϊτή οργάνωσε και εθελοντικό εκστρατευτικό σώμα από 100 εθελοντές μαύρους Στρατιώτες για να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων. Δεν έφθασαν ποτέ, καθώς όπως φημολογείται ακόμα και σήμερα, σκοτώθηκαν όλοι καθ' οδόν από πειρατές.
«Φίλους Τίμα» δίδαξε ο Πυθαγόρας. Ας τιμήσουμε λοιπόν έστω και μετά από 187 χρόνια, την Αϊτή, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου